Çene kemiği çıkıntısı neden oluşur ve nasıl tedavi edilir?

Çene kemiğinde oluşan anormal kemik büyümeleri, genellikle iyi huylu oluşumlar olarak karşımıza çıkıyor. Genetik faktörlerden diş sıkma alışkanlığına, yaşlanmadan geçirilen travmalara kadar pek çok etken bu çıkıntıların oluşumunda rol oynayabiliyor. Çoğunlukla ağrısız seyreden bu durum, bazen çiğneme güçlüğü veya protez uyum problemleri gibi şikayetlere yol açabiliyor.

Konu kakkında 1 soru soruldu ve cevaplandı

Çene Kemiği Çıkıntısı (Mandibuler Osteofit) Nedir?

Çene kemiği çıkıntısı, alt çene kemiğinde (mandibula) veya daha nadiren üst çenede kemik dokusunun anormal büyümesi sonucu oluşan yapılardır. Genellikle iyi huylu olup, ağrısız veya ağrılı olabilirler. Bu çıkıntılar, genellikle diş eti üzerinde veya altında hissedilen sert şişlikler şeklinde kendini gösterir. Tıbbi olarak "torus mandibularis" (alt çenede) veya "torus palatinus" (üst çenede damakta) olarak adlandırılırlar.

Çene Kemiği Çıkıntısının Nedenleri

Genetik Yatkınlık: Aile öyküsü olan bireylerde daha sık görülür. Bazı etnik gruplarda (örneğin Asya ve İskandinav toplumlarında) daha yaygındır.
Diş Sıkma veya Gıcırdatma (Bruksizm): Uzun süreli diş sıkma alışkanlığı, çene kemiğinde stres kaynaklı kemik büyümelerini tetikleyebilir.
Çene veya Diş Travmaları: Geçirilen kazalar, darbe veya cerrahi müdahaleler sonrası kemik iyileşme sürecinde aşırı doku oluşumu gözlenebilir.
Osteoartrit veya Diğer Eklem Hastalıkları: Çene eklemini (temporomandibular eklem) etkileyen dejeneratif hastalıklar, kemik çıkıntılarına yol açabilir.
Yaşlanma: Kemik metabolizmasındaki değişiklikler yaşla birlikte bu tür oluşumları artırabilir.
Diş Kaybı ve Protez Kullanımı: Uzun süreli diş eksikliği veya uyumsuz protezler, kemiğe baskı yaparak çıkıntı oluşturabilir.
Metabolik ve Beslenme Faktörleri: D vitamini veya kalsiyum dengesizlikleri gibi durumlar dolaylı olarak etkileyebilir.

Belirtileri Nelerdir?

Ağrısız, sert bir şişlik (çoğu vakada).
Çiğneme veya konuşmada zorluk.
Protez veya diş aparatlarının uyumunda bozulma.
Nadiren ülserleşme veya enfeksiyon (çıkıntının tahriş olması durumunda).
Çene ekleminde ağrı veya kısıtlı hareket.

Teşhis Yöntemleri

Teşhis genellikle diş hekimi veya ağız, diş ve çene cerrahı tarafından yapılır:

Fiziksel muayene ile çıkıntının boyutu ve konumu değerlendirilir.
Röntgen, panoramik film veya bilgisayarlı tomografi (BT) gibi görüntüleme yöntemleri kullanılarak kemik yapısı detaylı incelenir.
Nadiren biyopsi yapılabilir (kötü huylu oluşumlardan şüphe duyulduğunda).

Çene Kemiği Çıkıntısı Tedavi Yöntemleri

Tedavi, çıkıntının boyutuna, semptomlara ve hastanın ihtiyaçlarına göre belirlenir:

Gözlem ve İzlem: Ağrı veya fonksiyon kaybı yoksa, genellikle müdahale edilmez. Düzenli kontrollerle çıkıntının büyüyüp büyümediği takip edilir.
Konservatif Tedaviler: Diş sıkma alışkanlığı varsa, gece plağı kullanımı önerilir. Ağrı durumunda anti-inflamatuar ilaçlar veya topikal jeller kullanılabilir.
Cerrahi Müdahale (Osteofitektomi): Çıkintı büyükse, ağrıya neden oluyorsa, protez uyumunu engelliyorsa veya tekrarlayan enfeksiyonlara yol açıyorsa cerrahi olarak çıkarılır. Lokal anestezi altında yapılan bu işlemde, çıkıntılı kemik dokusu kesilerek temizlenir.
Lazer veya Radyofrekans Yöntemleri: Minimal invaziv tekniklerle çıkıntının küçültülmesi mümkün olabilir.
Altta Yatan Nedenin Tedavisi: Bruksizm, osteoartrit veya beslenme bozuklukları gibi temel sorunlar ele alınır.

Önleme ve İyileşme Süreci

Düzenli diş hekimi kontrolleri erken teşhis için önemlidir.
Diş sıkma alışkanlığından kaçınmak ve stres yönetimi teknikleri uygulamak.
Cerrahi sonrası iyileşme genellikle hızlıdır; ağrı kesiciler, yumuşak diyet ve ağız hijyenine dikkat edilmesi önerilir.

Sonuç olarak, çene kemiği çıkıntıları çoğunlukla zararsızdır, ancak semptomatik olduklarında tedavi gerektirebilir. Doğru teşhis ve kişiye özel tedavi planı için mutlaka uzman bir hekime başvurulmalıdır.

Yeni Soru Sor / Yorum Yap